Czy to problem w WDT, jeśli odbiór towaru poświadcza ktoś inny?
Wyrok TSUE C‑676/22 z 29.02.2024
Czego dotyczy sprawa?
B2 Energy dokonało dostaw oleju rzepakowego do Polski. Po przeprowadzeniu kontroli podatkowej organ podatkowy stwierdził, że B2 Energy nie wykazało na podstawie przedłożonych dokumentów, iż spełnia przesłanki skorzystania ze zwolnienia z VAT przy WDT. Organ podatkowy nie zakwestionował rzeczywistej realizacji transportu danych towarów do innego państwa członkowskiego. Organ podatkowy uznał, iż B2 Energy nie wykazało, że przeniosło prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel na osoby wskazane w dokumentach podatkowych jako odbiorcy, ani nawet że towary te zostały dostarczone osobie zarejestrowanej dla celów podatkowych w innym państwie członkowskim.
Czeski sąd zajmujący się sprawą powziął wątpliwość czy może zastosować wyrok TSUE C‑154/20 z 9.12.2021 (sprawa Kemwater ProChemie) w celu dokonania oceny prawa do zwolnienia z VAT przy WDT. Według tego wyroku, w sytuacji, gdy tożsamość dostawcy nie została ustalona, przesłanki skorzystania z prawa do odliczenia VAT są spełnione, jeżeli organ podatkowy dysponuje informacjami niezbędnymi do zweryfikowania, czy dostawca ten ma status podatnika VAT.
Pytanie prejudycjalne
Czy w świetle wyroku TSUE C‑154/20 z 9.12.2021, należy odmówić możliwości skorzystania z prawa do zwolnienia z VAT przy WDT bez konieczności udowodnienia przez organ podatkowy, iż dostawca towarów brał udział w oszustwie w zakresie VAT, w sytuacji, gdy dostawca nie udowodnił, że towary zostały dostarczone do konkretnego odbiorcy w innym państwie członkowskim, mającego status podatnika wskazanego na dokumentach podatkowych, mimo że w świetle okoliczności faktycznych i informacji przekazanych przez podatnika dostępne są informacje niezbędne do zweryfikowania, że rzeczywisty odbiorca w innym państwie członkowskim miał taki status?
Rozstrzygnięcie TSUE
B2 Energy przedłożyło organowi podatkowemu, nie wykazując, że dostarczyło odnośne towary zadeklarowanym odbiorcom, dokumenty podatkowe dotyczące dokonanych dostaw, w tym szereg załączonych dokumentów, takich jak dokumenty dostawy, międzynarodowe listy przewozowe, kwity wagowe lub wyciągi z rachunków bankowych, z których wynika, iż towary zostały dostarczone do innego państwa członkowskiego, w którym ich odbiór został poświadczony przez podmioty inne niż te zgłoszone przez B2 Energy lub niż te, które owa spółka przedstawiła jako ostatecznych odbiorców tych towarów.
Organy podatkowe posiadały informacje niezbędne do zweryfikowania w świetle okoliczności faktycznych, czy rzeczywiści odbiorcy towarów mieli status podatników.
Nie można wymagać od podatnika, aby w celu skorzystania z prawa do zwolnienia z VAT udowodnił on we wszystkich przypadkach, gdy odbiorca danych towarów nie został zidentyfikowany, że ów odbiorca ma status podatnika, ponieważ z okoliczności faktycznych wynika w sposób niebudzący wątpliwości, iż ów odbiorca miał ten status.
Dostawcy mającemu siedzibę w jednym państwie członkowskim, który dostarczył towary do innego państwa członkowskiego, trzeba odmówić zwolnienia z VAT, jeżeli dostawca ten nie wykazał, że towary zostały dostarczone odbiorcy mającemu status podatnika w tym ostatnim państwie członkowskim, a w świetle okoliczności faktycznych i dowodów przedstawionych przez dostawcę brak jest danych niezbędnych do zweryfikowania, czy ów odbiorca miał taki status.
Praktyczne zastosowanie
Warto pamiętać o tym wyroku w przypadku transakcji łańcuchowych UE-UE, w których rzeczywisty odbiorca różni się od podmiotu, na którego wystawiona jest faktura (podmiot, którego numer VAT jest weryfikowany i raportowany w VAT-UE) i brak jest dowodów potwierdzających weryfikację statusu VAT odbiorcy (często VAT-ID tych podmiotów jest nieweryfikowany). Uważam, że wyrok może być przydatny w sytuacjach, gdy odbiorca został i nie został ustalony.
